Britney Lindo’s Perspective on Unions

For the Perspectives on Unions talk in collaboration with Museum Arnhem, on June 18th, 2023 Loïs Brandsen asked spoken word artist Britney Lindo to write a performance in response to her collection ‘Blanket’. During the performance Britney wore a look from the collection.

Please read the text below. It’s in Dutch as a translation won’t cover the subtle nuances Britney wrote in the text.

ik ben verdwaald
ik vraag me af
of ik mijzelf buiten ben kwijtgeraakt
of simpelweg nooit gevonden heb
een ziel geboren op straat
of slechts dakloos geworden, onderweg

een valse start,
ik ben opgevoed door vervreemde zielen
die gestrand waren in een land
dat nooit van hen was
zonder voorouders die
door hun aderen liepen
of hun terug brachten naar de kern

ik ga dakloos door het leven heen
maar heb heimwee naar een plek
waar ik ‘thuis’ nooit geproefd heb

en nu bevind ik mij hier
zonder bodem om aan te kleven
of een fundering die mij verstevigt

ik ben tussen grenzen geboren
waar ik nog steeds wordt gezien
als een vreemdeling
gemengd onder de mensen
maar echt mijn plek vinden
is iets wat ik nooit zal kennen

ik voel me het veiligst
binnen vier muren
een toevlucht waar ik heen kan
als ik te veel verduren heb gehad

als oprechte wezens
met vibraties begeven
zijn zij de enigen
die al mijn geheimen weten
want zielloze muren
voelen meer vertrouwd
dan mijn naaste buren

mijn ziel heeft zich
vaak moeten verhuizen
geen enkele plek was vertrouwd
en geen knuffels die perfect waren, zoet

in mijn vorige woning
had ik voordeuren, nooit stevig genoeg
ik ben leeggeplukt
de verkeerde mensen zijn binnengekomen
en delen van mij zijn gestolen

nu heb ik herinneringen zonder woning
zintuigen als sloten
maar de sleutels allang verloren
hoe krijg ik het voor elkaar
om mijn eigen tempel te verwaarlozen?

van buiten was het niet te zien
dat ik te arm was om mijzelf
opnieuw te bekleden

ik heb een huis
om te renoveren
in te richten met harmonie en vrede

mijn gesloten deuren
zullen pas iemand goedkeuren
als ik weet dat iemand
zal passen bij de kleuren
die mijn muren opfleuren

maar toch zit ik in een tweestrijd
het liefst houd ik mijn gordijnen dicht
mijn kwetsbaarheid zal nooit meer
het licht zien
want niemand verdient het
om mijn rijkdom te aanschouwen
totdat ze met volledige vertrouwen
mijn woning mogen betreden

maar deze dichte gordijnen
zorgen dat mijn planten
nooit volledig kunnen leven
zonder zonneschijn om mee te spelen

ik wil een nieuw huis
zonder ruis
van buitenaf

het perfecte thuis
bestaat alleen van binnenuit
en ik probeer grenzeloos van mijzelf te houden

en als buiten nooit
op een thuis zal lijken
is thuiskomen
binnen mijzelf
het enige wat mij kan helpen